Kraft

Kraft

[kraft, pl: ˈkrɛftə]

<-, Kräfte> f

1. (Stärke, auch PHYS) δύναμη f,

• neue Kräfte sammeln συγκεντρώνω νέες δυνάμεις,

• das verlieh ihr ungeahnte Kräfte αυτό της έδωσε αφάνταστες δυνάμεις,

• aus eigener με τις δικές μου δυνάμεις,

• unter Aufbietung aller Kräfte με όλες τις δυνάμεις,

• mit letzter με τις τελευταίες μου δυνάμεις,

• nicht bei Kräften sein δεν έχω δυνάμεις,

• wieder zu Kräften kommen επανακτώ τις δυνάμεις μου,

• sie tat, was in ihren Kräften stand έκανε ό,τι της ήταν δυνατό,

• mit vereinten Kräften με ενωμένες δυνάμεις,

• das geht über meine Kräfte αυτό ξεπερνά τις δυνάμεις μου,

• die treibende η κινητήριος δύναμη

2. (JUR: Gültigkeit) ισχύς f,

• in/außer sein ισχύω/είμαι εκτός ισχύος,

• in treten τίθεμαι σε ισχύ,

• in setzen θέτω σε ισχύ,

• außer setzen καταργώ, θέτω εκτός ισχύος,

• rückwirkende αναδρομική ισχύς